بررسی تاثیر مصرف مالتو دکسترین 5 درصد در طول یک فعالیت هوازی با 70 درصد ضربان قلب بیشینه بر عملکرد دانش آموزان ورزشکار مقطع دبیرستان شهرستان پارس آباد

هدف: هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر مصرف مالتودکسترین 5 درصد در حین انجام یک فعالیت با شدت 70 درصد حداکثر ضربان قلب بیشینه بر سرعت، چابکی، توان انفجاری پائین تنه، اوج توان، میانگین توان، حداقل توان و شاخص خستگی متعاقب آن در دانش آموزان ورزشکار مقطع متوسطه شهرستان پارس آباد بود. روش تحقیق: بدین منظور از میان دانش آموزان ورزشکار پسر مقطع متوسطه شهرستان پارس آباد، تعداد 30 نفر با میانگین و انحراف استاندارد (سن: 0/80±16/70 سال، وزن: 4/27±68/49 کیلوگرم، قد: 5/32±172/31 سانتی متر و vo2max: 5/69±51/21 میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه) با روش نمونه گیری انتخابی هدفمند، انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل به نسبت مساوی و تصادفی جایگزین شدند. رکورد دوی سرعت 60 متر، رکورد چابکی 5-0-5، رکورد پرش سارجنت، اوج توان، حداقل توان، میانگین توان و شاخص خستگی آزمودنی ها در مرحله پیش آزمون و پس آزمون مورد اندازه گیری قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از آزمون t مستقل استفاده شد(0/05). یافته ها: نتایج نشان داد که رکوردهای گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در متغیر های دوی سرعت (38/1±14/0- در مقابل 42/0±06/0 ثانیه)، چابکی (21/0±12/0- در مقابل 25/0±0/04 ثانیه)، پرش سارجنت (2/89±2/5 در مقابل 3/61±0/63- سانتی متر)، اوج توان (122/65±18/14 در مقابل 130/86±69/65 وات)، حداقل توان (91/15±10/05 در مقابل 71/89±8/27 وات)، میانگین توان (75/89±30/10 در مقابل 65/89±4/78 وات) و شاخص خستگی (3/84±0/43 در مقابل 4/49±1/66 وات در ثانیه) تفاوت معنی داری نداشت (0/05 ). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده چنین می توان نتیجه گیری نمود که مصرف محلول مالتودکسترین 5 درصد در حین انجام یک فعالیت با شدت70 درصد حداکثر ضربان قلب بیشینه بر سرعت، چابکی، توان انفجاری پائین تنه، اوج توان، میانگین توان، حداقل توان و شاخص خستگی متعاقب آن در دانش آموزان ورزشکار مقطع متوسطه شهرستان پارس آباد تاثیر معناداری ندارد.